چگونه گام‌بر یا راهنما را برای توانمندی حرکتی افراد مسن انتخاب کنیم؟

چگونه گام‌بر یا راهنما را برای توانمندی حرکتی افراد مسن انتخاب کنیم؟

اهمیت انتخاب راهنما برای تحرک افراد مسن

انواع راه‌رفته‌گرها برای کاربران سالمند

1. راه‌رفته‌گر استاندارد (راه‌رفته‌گر سنتی)

• بهترین برای : افراد مسن با مشکلات شدید تعادل، عضلات ضعیف پا، یا افراد در حال بهبودی از جراحی (به عنوان مثال، تعویض ران یا زانو). این وسیله حداکثر ثبات را فراهم می‌کند، اما نیازمند قدرت بالابدنی برای بلند کردن آن است.

2. راهنما دوچرخ‌دار (راهنما با دو چرخ)

• بهترین برای : افراد مسن با مشکلات تعادل متوسط که می‌توانند مسافت‌های کوتاهی را بپیمایند اما به کمک نیاز دارند. استفاده از آن ساده‌تر از راهنماهای استاندارد است و به قدرت کمتری در بالابدنی نیاز دارد.

3. راهنما چهارچرخ‌دار (راهنما با چهار چرخ)

• بهترین برای : کاربران مسن با مشکلات خفیف تا متوسط تحرک که تمایل دارند مسافت‌های بیشتری را بپیمایند. صندلی اجازه استراحت را می‌دهد و ترمزها کنترل بهتری فراهم می‌کنند، بنابراین این وسیله برای استفاده در فضای باز یا انجام کارهای روزمره مناسب است.

4. راهنما زانویی

• بهترین برای : استفاده موقت پس از جراحی یا آسیب‌دیدگی پا، اما استفاده عمومی برای نیازهای تحرکی افراد مسن کمتر رایج است.

عوامل کلیدی در انتخاب یک راه‌رفتن‌کننده

1. سطح تحرک و قدرت بدنی

• مشکلات شدید تعادلی : یک راه‌رفتن‌کننده استاندارد را برای حداکثر ثبات انتخاب کنید. چهار پای آن پایه‌ای گسترده ایجاد می‌کنند که خطر واژگونی را کاهش می‌دهد.
• نیازهای تحرکی متوسط : یک راه‌رفتن‌کننده دارای چرخ (دو چرخ) امکان حرکت راحت‌تر با حمایت کافی را فراهم می‌کند و برای کسانی که می‌توانند راه بروند اما به سرعت خسته می‌شوند مناسب است.
• چالش‌های تحرکی خفیف : راه‌روی چرخدار مناسب افراد مسن فعالی است که می‌خواهند مسافت‌های طولانی‌تری را پیاده روی کنند. صندلی و ترمز آن راحتی و ایمنی بیشتری فراهم می‌کنند.

2. قابلیت تنظیم برای اندازه مناسب

• تنظیم ارتفاع : دسته‌ها باید در حالتی که کاربر صاف ایستاده و آرنج‌هایش با زاویه 15–30 درجه خم شده‌اند، با مچ دست هم‌تراز باشند. بیشتر راه‌روها دارای پایه‌های قابل تنظیم با قفل دکمه‌ای یا پینی هستند تا ارتفاع مناسب (معمولاً 28–38 اینچ) تنظیم شود.
• عرض : راه‌رو باید به اندازه‌ای باریک باشد که از درب‌های معمولی عبور کند (درب‌های استاندارد 24–30 اینچ عرض دارند) اما به اندازه کافی عریض باشد تا ثبات لازم را فراهم کند. برای بیشتر کاربران عرض 24–28 اینچ مناسب است.

3. وزن و قابلیت حمل

• قالب‌های سبک : راه‌اندازهای آلومینیومی وزنی بین 6 تا 10 پوند دارند و در نتیجه نسبت به مدل‌های فولادی (10 تا 15 پوند) سبک‌تر و راحت‌تر هستند. این موضوع برای کاربرانی که دارای دست‌های ضعیف هستند یا کسانی که باید راه‌انداز را داخل ماشین قرار دهند بسیار مهم است.
• طراحی قابل جمع و باز : راه‌اندازی که قابلیت تا شدن کامل دارد فضای کمتری را در کلوپ، ماشین یا خانه‌های کوچک اشغال می‌کند. به دنبال مدل‌هایی با مکانیزم تا کردن یک‌دست باشید که برای کاربران مسن استفاده از آن آسان‌تر است.
• ذخیره‌سازی فشرده : رولاتورها و راه‌اندازهای دارای چرخ باید قابلیت تا شدن تا عرض 10 تا 15 اینچ را داشته باشند تا ذخیره آن‌ها آسان شود. برخی از مدل‌ها حتی دارای کیف حمل هستند که برای سفر مناسب است.

4. ویژگی‌های ایمنی

• نکات/چرخ‌های ضد لغزش : راه‌اندازهای استاندارد باید دارای نوک‌های لاستیکی با سطح متنورد باشند تا بتوانند به خوبی روی کف‌ها چسبندگی داشته باشند و از لیز خوردن روی کف‌های سرامیکی یا چوبی جلوگیری کنند. راه‌اندازهای دارای چرخ و رولاتورها باید دارای چرخ‌های لاستیکی یا پلی‌اورتانی باشند که دچار سُکوت نمی‌شوند.
• ترمز (برای رولاتورها) : راهنماها باید دارای ترمزهایی باشند که به راحتی قابل استفاده باشند. ترمزهای فشاری با فشار آمدن قفل می‌شوند، در حالی که ترمزهای حلقه‌ای (مانند ترمز دوچرخه) نیازمند فشردن دسته هستند - هر کدام را انتخاب کنید که برای کاربر راحت‌تر باشد.
• چارچوب محکم : راهنما باید وزن کاربر را تحمل کند. بیشتر راهنمایان استاندارد وزن 113 تا 136 کیلوگرم را تحمل می‌کنند، اما مدل‌های سنگین (حداکثر 227 کیلوگرم) نیز برای کاربران بزرگ‌تر در دسترس هستند.
• پایه پایدار : یک پایه پهن با پاها به خوبی فاصله‌گذاری شده فراهم کننده ثبات بهتری است. از راهنمایایی که هنگام هل دادن یا تکیه کردن به آنها لرزش یا ناپایداری ایجاد می‌کنند، اجتناب کنید.

5. ویژگی‌های راحتی

• دسته‌های ضخیم : دسته‌های پد دار یا ژله‌ای فشار کمتری روی دست‌ها ایجاد می‌کنند و از درد یا تاول جلوگیری می‌کنند - این ویژگی برای کاربران مبتلا به آرتریت یا قبضه ضعیف ضروری است.
• صندلی و پشتیبانی کمر (راه‌اندازها) : یک صندلی پد دار به کاربران اجازه می‌دهد در حین پیاده‌روی استراحت کنند، در حالی که پشتیبانی کمر به ستون فقرات فشار می‌دهد. عرض صندلی باید حداقل 30 تا 45 سانتی‌متر باشد تا راحتی لازم را فراهم کند.
• طراحی ارگونومیک : دسته‌هایی که به شکل منحنی طبیعی دست ساخته شده‌اند، فشار روی مچ دست را کاهش می‌دهند. برخی از راه‌آهن‌ها دارای زاویه دسته قابل تنظیم هستند تا بتوانند بهتر با دست کاربر تطبیق یابند.

6. سبک زندگی و محیط

• استفاده درون‌محیطی : راه‌آهن کوچک و سبک (استاندارد یا دوچرخ) برای خانه‌های کوچک با فضاهای تنگ مانند حمام یا راهرو مناسب‌تر است.
• استفاده در فضای باز : رولاتور با چرخ‌های بزرگ (8 تا 10 اینچی) در پیاده‌روها، چمن‌ها و سطوح ناهموار عملکرد بهتری نسبت به چرخ‌های کوچک دارد.
• سفر : رولاتور یا راه‌آهن غلتکی قابل تا کردن و سبک، برای بردن به سفرها راحت‌تر است و به کاربر اجازه می‌دهد در خارج از خانه نیز توانایی حرکت خود را حفظ کند.
• کارهای روزانه : رولاتورهای دارای سبد یا کیسه نگهدارنده برای حمل خریدها، داروها یا تلفن همراه در هنگام خروج بسیار مفید هستند.

اشتباهات رایجی که باید از آنها اجتناب کنید

• انتخاب راه‌آهنی که خیلی سنگین است : راه‌آهن سنگین ممکن است برای حرکت دادن خسته‌کننده باشد و از استفاده از آن بکاهد. مدل‌های سبک آلومینیومی را انتخاب کنید.
• صرفنظر از قابلیت تنظیم : یک راهنما که خیلی بلند یا کوتاه است باعث ایجاد فشار می‌شود. قبل از خرید، همیشه قابلیت تنظیم ارتفاع را چک کنید.
• صـرف‌نظر از آسـانی ترمز : ترمزهای راهنماهایی که فشار دادن یا قفل کردنشان دشوار است می‌تواند خطرناک باشد. ترمزها را با کاربر تست کنید تا مطمئن شوید که راحت قابل استفاده هستند.
• اولویت دادن قیمت به کیفیت : راهنمای ارزان ممکن است استحکام یا دوام لازم را نداشته باشد. در یک مدل خوب از یک برنده معتبر سرمایه‌گذاری کنید تا ایمنی شما تضمین شود.

‫سوالات متداول‬

چگونه بفهمم که آیا فرد مسن خانواده به راهنما نیاز دارد؟

راهـنـمـای چـرخ‌دار بهتر است یا راهنماي ساده؟

آیا می‌توان از راهنما روی فرش استفاده کرد؟

یک پیاده‌رو چند وقت یکبار باید تعویض شود؟

آیا پیاده‌روهایی برای افراد مسن مبتلا به التهاب مفاصل طراحی شده‌اند؟